
“Het Tiensjangebergte om ons heen is onbeschrijflijk mooi. De Pik Pobeda in het zuiden en de enorme gletsjers om ons heen zijn adembenemend.”
— Arthur | LOWA Servicemanager
Kazachstan Zo veel mensen, zo veel verschillende vakantiebestemmingen. Onze servicemanager en contactpersoon voor het LOWA PRO Team, Arthur Kudelka, was in juli 2019 weer op een heel bijzondere vakantie. Op 21 juli vertrekken we naar Kazachstan, om daar de komende weken de Khan Tengri (7010 m) te beklimmen, de Matterhorn van het Tiensjangebergte.
Rondom ons is het Tien Shan-gebergte onbeschrijflijk mooi. De Pik Pobeda in het zuiden, de enorme gletsjer – alles om ons heen is adembenemend.
In juli vliegen we eindelijk naar Kazachstan en na een kort acclimatisatieverblijf in het Karkara Base Camp op 2200 m gaan we de volgende dag per helikopter naar het eigenlijke Khan Tengri Base Camp op 4000 m hoogte. In het basiskamp ontmoeten we onze gids P.D. en andere aspiranten van over de hele wereld, in totaal ongeveer 20 bergbeklimmers. Omdat we hier maar beperkt tijd hebben, beginnen we een dag na onze aankomst in het basiskamp met acclimatiseren: Om te beginnen nemen we kamp 1 van de Khan Tengri.
De vlucht met een oud Russisch militair vliegtuig over de Inylchekgletsjer, een van de grootste gletsjers ter wereld buiten de polen, is adembenemend.
Na onze eerste rustpauze gaan we op de Tsjapajevpiek verder met onze acclimatisatie. We kennen de route al, dus het bereiken van kamp 1 en 2 is nauwelijks een probleem. Ik voel alleen maar het gebrek aan hoogteaanpassing tijdens de nacht in kamp 2. Ondanks de macht van de berg bereiken we de top van de Tsjapajev op 6130 m, en we zijn blij met ons eerste succes: Mijn vrienden en begeleiders Otto en Detlef zijn zelfs zo blij dat ze op de top op hun hoofd gaan staan. Na een korte pauze om te eten en drinken dalen we af naar kamp 2. Daar overnachten we weer, en de dag erna keren we terug naar het basiskamp. Nu moeten we zoveel mogelijk herstellen, want de volgende keer gaan we op Khan Tengri richting kamp 3 en dan naar de top.
Korte rustpauze
Na anderhalve week en drie excursies op de berg zijn we goed geacclimatiseerd en we verheugen ons op de top. Op 2 augustus is het dan zo ver: we blijven tot na de lunch in het basiskamp en daarna klimmen we naar het bekende kamp 1, waar we overnachten. Van daaruit beginnen we de volgende dag aan de klim naar kamp 2. We komen goed vooruit en we zijn goed voorbereid, maar de weg is toch verschrikkelijk vermoeiend en steil. In de vroege namiddag komen we aan bij het kamp en proberen we zoveel mogelijk te herstellen voor de topetappe van de volgende dag.
Als we 's morgens onze tent openen, zijn we ingesneeuwd.
We wachten op de zon voordat we ons naar kamp 3 begeven. De klimpassages nemen onze adem weer weg. Helaas kunnen we op de top van de Tsjapajev niet veel zien, omdat het licht sneeuwt. Niemand van ons heeft echt zin om hier boven te blijven, dus we gaan meteen met een korte abseil over de bergschrund verder naar kamp 3. We hebben in totaal 7 uur nodig voor de klim en afdaling, tot we in de middag van 5 augustus rond 15.00 uur het kamp bereiken en eerst onze tenten opzetten.
Klokslag middernacht eindigt onze bitterkoude nacht. In tegenstelling tot de weersverwachting, die voor de hele dag sneeuw heeft aangekondigd, is het op de dag van onze topetappe kraakhelder. Het is naar schatting rond de min 20 graden Celsius en we moeten in beweging blijven om bevriezing te voorkomen.
In het licht van onze hoofdlampen bereiken we de westelijke bergkam van de top en beginnen we in het rotsachtige terrein aan onze klim.
Op de eerste redelijk vlakke plek op de route pauzeren we kort om wat te drinken en zien we nog twee tenten, samengeperst op een oppervlak dat eruit ziet als 3 vierkante meter. De zon komt net op en we genieten van de aanblik van het ochtendrood boven het Tiensjangebergte. Het terrein blijft constant steil en we werken ons meter voor meter een weg omhoog. Toch voelt het alsof we in slakkengang lopen en nooit zullen aankomen. Na ongeveer 6 uur bereiken we eindelijk de couloir die ons naar het bovenste deel van de top leidt. Hier gaat het nog één keer steil omhoog, voordat we bij het sneeuwveld van de top aankomen. Na in totaal 9 uur klimmen bereiken we, volledig uitgeput maar gelukkig, de top van de Khan Tengri op 7010 m.
Op de top staan we op het drielandenpunt van Kazachstan, Kirgizië en China.
“Het Tiensjangebergte om ons heen is onbeschrijflijk mooi. De Pik Pobeda in het zuiden en de enorme gletsjers om ons heen zijn adembenemend.”
— Arthur | LOWA Servicemanager
Otto, Detlef, onze gids P.D. en ik zijn de eersten op de top en we zijn hier helemaal alleen. Daar maken we gebruik van. We maken een paar foto’s voordat we beginnen aan de terugweg. Die is bijna net zo vermoeiend als de beklimming. De zon komt er op een bepaald moment bij en het wordt ondraaglijk warm. We kunnen onze warme kleren maar gedeeltelijk uittrekken en ik kook in mijn geïsoleerde overbroek. Na in totaal 14 uur klimmen en afdalen zijn we eindelijk terug in kamp 3. We zijn blij met deze prachtige dag. We kunnen het nog niet echt begrijpen, maar we zijn echt daar boven geweest, op de top van de Khan Tengri. Als beloning zijn er de speciale 'Gipfel-gummibärle’: extra zure gummibeertjes. Onze Duitse vrienden Thomas en Henk uit het basiskamp bereiken kamp 3 en willen morgen gaan klimmen. Wij kunnen nu al genieten van ons succes en vallen moe in onze slaapzakken.
De afdaling is net zo moeilijk als de beklimming.
De volgende dag wordt nog een keer het uiterste van ons gevraagd. En als je denkt dat alle inspanningen voorbij zijn, vangt Mucha, de chef van het basiskamp, je voor je tent op en haalt de wodka-kirsch tevoorschijn, door hem liefkozend Mucha-martini genoemd. Een top als deze moet je goed vieren: sa sdorowje.
De schoen
“Expedities zijn de koningsklasse van de bergsport. Ervaring, vaardigheid, het vermogen om te lijden en ook de juiste uitrusting zijn vaak bepalend voor het succes van een expeditie.”