“Elke keer als ik de indrukwekkende rotspartij van de Drei Zinnen zag – of het nu in een reclamebrochure, een Instagram-post of een tijdschrift was – kon ik alleen maar aan dat plan denken.”
— Simon Gietl | LOWA PRO Team
Over het zoeken en vinden van een droom
Italië Voor dromen, ideeën en wensen geldt meestal hetzelfde. Ze ontwikkelen zich vaak langzaam en soms ongemerkt, totdat ze proporties hebben aangenomen die moeilijk in woorden te beschrijven zijn. Dat was ook het geval voor de Zuid-Tiroolse Simon Gietl, sporter in het LOWA PRO Team. Zijn idee was zo gedurfd en onvoorstelbaar dat het enkele jaren duurde voordat het zich echt tot een droom kon ontwikkelen: solo over de vijf pieken van de Drei Zinnen.
Een droom komt uit
4 jaar
Maart 2016! Toen klom Simon Gietl met berggids en klimmer Michi Wohlleben als klassiek touwteam door de aantrekkelijke traverse. In de loop van deze tocht plantte het idee om volledig op eigen kracht door de traverse te klimmen zich in Simons hoofd
Maar het was nog maar een eerste gedachte, een plan. Het moest eerst tot een idee rijpen en dat kostte tijd. Er kwamen zoveel verschillende factoren bij kijken – waaronder zijn eigen ontwikkeling, zowel fysiek als mentaal. Maar wanneer is je geest klaar voor een gewaagde solotraverse op de Drei Zinnen? Simon weet nog precies wanneer dat was! Na de geslaagde eerste solobeklimming van de route “Can you hear me” op de Cima Scotoni, die Simon had opgedragen aan zijn verongelukte vriend Gerry, was het hem duidelijk: “Het beklimmen van die grenslijn had mijn vertrouwen laten groeien tot het punt waarop ik me klaar voelde voor het soloproject op de Zinnen.”
Een droom komt uit
Op zaterdag 22 februari, vier jaar later, was de droom nu binnen handbereik. Simon transporteerde het zorgvuldig uitgekozen en exclusief voor hem als beste geschikte materiaal naar de toegang. De aangekondigde wind, met windstoten tot 80 km/u, temperde Simons vertrouwen in de verder relatief milde weersverwachting. Om een beter overzicht te krijgen van de huidige omstandigheden en om de krachtige noordwestenwind beter te kunnen inschatten klom de sporter van het LOWA PRO Team een paar meter de wand in. “Het klimmen ging me vrij gemakkelijk af en mijn buikgevoel stuurde me verrassend positieve feedback. Het was me nu duidelijk dat het moment voor het soloproject was aangebroken", beschrijft de alpinist het begin.
De volgende ochtend was het eigenlijke startschot voor de solotocht. Bij elke gepasseerde touwlengte werd de droom voor Simon werkelijkheid: “Ik voelde me bijna een muzikant die het stuk dat hij zo uitvoerig heeft geoefend eindelijk kan uitvoeren op een groot toneel. Ik bevond me daarentegen niet in een grote concertzaal en ik klom ook niet voor publiek. Helemaal alleen, me aan mijn handen voortbewegend langs de rand, genoot ik stiekem van de eenzaamheid en de flow van mijn bewegingen, die automatisch leken te zijn geworden.” Tegelijkertijd hield de ervaren alpinist altijd de gevaren van zijn soloklim in het achterhoofd. Fouten bij het klimmen zijn altijd gevaarlijk, maar als je alleen bent, kunnen ze nog ernstigere gevolgen hebben. Toch liet de ervaren alpinist zich niet van zijn stuk brengen en concentreerde hij zich op de vervulling van zijn droom. Ondanks de harde noordwestenwind, die Simon voorafgaand aan zijn tocht wat hoofdbrekens had bezorgd, ging het goed en vorderde het sneller dan oorspronkelijk gedacht. Hij bereikte het hoogste punt van de Westliche Zinne nog bij daglicht. Om optimaal gebruik te maken van het licht, beklom hij alvast de eerste meters van de Dülferverschneidung en bevestigde hij zijn klimtouw voor de volgende dag. Daarna abseilde Simon terug naar zijn bivakplaats en maakte hij zich klaar voor de nacht – en hij besloot dat de tocht nu zelfs met maar één bivak zou gaan in plaats van met twee, zoals oorspronkelijk gepland.
Het begint eindelijk …
Op maandagochtend rond 7.00 uur beëindigde Simon zijn onrustige en winderige nachtrust en ging hij met lichte bepakking vanuit zijn bivakplaats op weg richting de Grosse Zinne. Al om 9.20 uur bereikte hij in de zon en bij afnemende wind de top.
Vanaf daar bekeek hij de weg die nog voor hem lag. De kloof tussen de Grosse en Kleine Zinne, de top van de Kleine Zinne, de scherpe bergrug naar de Punta di Frida, de afdaling van deze top via de Nervenschlucht naar de Preussturm. Aan de voet van de Kleine Zinne gunde hij zichzelf een pauze, die nodig was vanwege het hoge tempo.
“Onverbiddelijk en hardnekkig verder klimmen had ongetwijfeld verstrekkende gevolgen kunnen hebben. Dus hurkte ik een paar minuten in een nis en voerde ik een belangrijk gesprek met mezelf: ‘Simon, blijf rustig. Concentreer je en zoek weer een gecontroleerd ritme.’ Na enkele ogenblikken kreeg ik weer de rust en het geduld die ik nodig had om met het nodige vertrouwen verder te klimmen.”
— Simon Gietl | LOWA PRO Team
In de middag stak hij de top van de Kleine Zinne over, bedwong hij de pas naar de Punta di Frida en om precies 14.00 uur stond hij op de laatste top – die van de Preussturm.
“Voor het eerst sinds lange tijd keek ik in de verte en genoot ik uitgebreid van het uitzicht. Het bijna kitscherige uitzicht in de verte werd tegelijkertijd vergezeld door een scherpe, diepe blik in mijn eigen gevoelswereld. Er gleden een paar tranen van vreugde over mijn ijskoude wangen. De traverse van de Zinnen kon mij geven waarnaar ik voortdurend had gezocht. Op die manier kerfde ik niet alleen de beelden maar ook de emoties van dit bijzondere moment op de laatste top van de traverse in mijn geheugen.”
— Simon Gietl | LOWA PRO Team
Westliche Zinne (2973 meter), Grosse Zinne (2999 meter), Kleine Zinne (2857 meter), Punta di Frida (2792 meter) en Preussturm (2700 meter) – LOWA PRO Team-sporter Simon Gietl was de eerste alpinist ooit die de toppen van de Drei Zinnen in deze volgorde solo doorkruiste en vervulde daarmee een lang gekoesterde droom.
-
Een droom komt uit