De volgende generatie

Toen de Tweede Wereld­oorlog voorbij was, moest Lorenz Wagner zijn schoe­nen­fabriek heror­ga­niseren. De gebouwen en machines stonden er nog, maar schoenen voor de Gebirg­sjäger waren niet meer nodig en de Franse krijgs­ge­vangenen, die een groot deel van de arbeiders bij LOWA vormden, keerden terug naar huis.

Er was na de oorlog weliswaar een grote behoefte aan schoenen, maar de concur­rentie was ook groot. Niet alleen de gebroeders Wagner in Weichs en Vier­kirchen, maar ook andere schoen­fa­brieken in en rond München waren op de markt actief.

De “Ilmtaler Sport­schuh­fabrik” moet zichzelf opnieuw uitvinden, werk­nemers aanstellen en nieuwe klanten zoeken. Lorenz Wagner creëerde het merk LOWA, dat werd gevormd door de eerste letters van zijn naam. De eerste collecties van de naoorlogse periode waren heel breed opgezet. LOWA produ­ceerde nog steeds tradi­tionele Beierse Haferl­schuhe, berg­schoenen en skischoenen, maar ook sandalen, lichte lage schoenen, sneeuw­laarzen en pantoffels.

Begin jaren 50 was er maar weinig materiaal en geld beschikbaar. De Koreaanse Oorlog versterkte die ontwik­keling. Leer, een voor LOWA belangrijke grondstof, was schaars en werd tegen zeer hoge prijzen verhandeld. Lorenz Wagner kocht in die tijd op grote schaal leer op.

Sepp Lederer verklaarde die aankoop­be­slissing van Wagner later in een interview: “Bepaalde handige zaken­lieden maakten daar gebruik van en zeiden: Kopen, kopen! – het wordt alleen maar duurder! Een half jaar later was de Kore­a­paniek voorbij en stortten de leer­prijzen in. Dat was in 1950/51, en op een dag kregen we toen geen geld meer van de bank om de lonen te betalen.” – LOWA stond op de rand van fail­lis­sement.

Er was een plan nodig om de schoe­nen­fabriek te redden, en gelukkig had Lorenz Wagner de juiste man en vrouw daarvoor al in het bedrijf. Zijn dochter Berta (Berti) Wagner was inmiddels verkoop­di­recteur van LOWA. Daarnaast werkte Sepp Lederer, die nog maar kort daarvoor uit krijgs­ge­van­genschap was terug­gekeerd, als bedrijfs­leider in de schoe­nen­fabriek. Sepp Lederer was eigenlijk van plan "maar een jaar” te blijven. Maar in de financiële crisis wilde en kon hij niet meer vertrekken. Samen met zijn latere vrouw nam hij de verant­woor­de­lijkheid voor het bedrijf over. De schuld­eisers advi­seerden LOWA een schikking te treffen, maar Sepp en Berti slaagden erin uitstel van betaling te onder­handelen.

Het was een zware tijd. Berti Lederer beschreef later hoe het fail­lis­sement iedere maand opnieuw dreigde en steeds weer moest worden afgewend. Maar het lukte Berti en Sepp om samen de uitda­gingen te over­winnen, en dat bracht ze dichter bij elkaar. Ze trouwden op 5 juli 1952. Lorenz Wagner maakte deze drama­tische gebeur­te­nissen mee in zijn laatste levensjaar. Hij overleed in 1953 op de leeftijd van 60 jaar. Maar LOWA was nog niet uit de geva­renzone.

Berti Lederer herinnerde zich tien­tallen jaren later: “Toen mijn vader in april 1953 overleed, was ik hoog­zwanger. Sepp en ik liepen achter de kist aan naar de begraaf­plaats en we waren over­weldigd door het medeleven dat we uit Jetzendorf kregen. Sepp kneep spontaan in mijn arm en zei, met een blik op de LOWA-mede­werkers, die allemaal aanwezig waren: We kunnen het bedrijf onmo­gelijk sluiten, dat is het laatste wat Lorenz zou hebben gewild. We gaan door!"

Door de Koreaanse Oorlog schommelen de beschik­baarheid en de prijzen van leer sterk en het bedrijf gokt verkeerd. De vroegere leer­jongen Josef Lederer – intussen bedrijfs­leider – en verkoop­di­recteur Berta – de dochter van Lorenz – redden het bedrijf. Op 5 juli trouwen Josef en Berta.

Sepp en Berta Lederer slagen erin de econo­mische situatie van de schoe­nen­fabriek te stabi­liseren.

Persoonlijke aanspra­kelijke vennoten zijn Josef Lederer en zijn zwager Josef Wagner, comman­ditaire vennoot is Berta Lederer. De nieuwe marke­ting­strategie: LOWA werkt samen met ervaren berg­be­klimmers en rust in de volgende jaren expe­dities naar de hoogste bergen ter wereld uit.

Intussen heeft het bedrijf 95 mede­werkers in dienst en een omzet van ongeveer 2,5 miljoen Duitse mark.

Nadat hij in de jaren 60 een vulka­ni­se­rings­in­stallatie had gekocht, schaft hij nu een poly­ure­thaan­spuit­machine voor skischoenen aan. Hij is daarmee een van de eersten in de sector. De LOWA TOTAL komt op de markt.

Met behulp van een opblaasbaar lucht­kussen kan de binnen­schoen van skischoenen exact worden aangepast aan de voet. De nieuwe schoen krijgt de naam LOWA Air en is jarenlang een best­seller.

Fritz Müller uit Interlaken onder­tekent op 25–10–1977 een over­eenkomst die nog steeds geldig is. LOWA-Schweiz in Zwit­serland is tot op de dag van vandaag een doch­ter­on­der­neming.

Met het model TREKKER begeeft LOWA zich op nieuw terrein. Met succes! Vanaf nu zijn trek­king­schoenen niet meer weg te denken uit de collectie.

20 procent van de schoenen wordt geëx­porteerd.

Nadat Josef Wagner LOWA al in 1979 had verlaten, treedt Josef Lederer nu terug en draagt hij de leiding over aan zijn zoon Stefan Lederer. Deze ontwikkelt de segmenten voor trek­king­schoenen en lichte wandel­schoenen verder.