LOWA PRO Team Luis Stit­zinger

Met LOWA op de hoogste bergen ter wereld

De gecer­ti­fi­ceerde berg- en skigids Luis Stit­zinger werd in 1968 geboren in Füssen in de Duitse streek Allgäu en is al sinds zijn jeugd veel onderweg in de bergen. Hij hoort al jaren bij de actiefste Duitse alpi­nisten. Naast diverse zes- en zeven­dui­zenders heeft hij tot nu toe op negen acht­dui­zenders geklommen, waarvan hij er zes samen met zijn vrouw Alix von Melle – ook in het Lowa Pro Team – zonder kunst­matige zuurstof heeft kunnen beklimmen.

Hij werd echter vooral een bekende naam in de berg­sport­wereld door zijn spec­ta­culaire ski-afda­lingen op de hoge bergen van de wereld. Daaronder bijvoorbeeld de afda­lingen van de Gasherbrum II 8.035m, Nanga Parbat 8.125 m, Broad Peak 8.051 m, K2 8.611 m, Manaslu 8.163 m, Shisha Pangma 8.027 m en Pik Lenin 7.134 m noordwand, die hem geheel of gedeel­telijk zijn gelukt.

Alix von Melle en Luis Stit­zinger houden jaarlijks talloze diale­zingen in heel Duitsland. In 2015 verscheen hun boek “Leiden­schaft Leben – gemeinsam auf die höchsten Berge der Welt”, waarin ze vertellen over hun geza­menlijke avonturen als alpi­nis­ten­echtpaar.

Feiten & informatie

Geboor­tedatum:
16.12.1968
Geboor­te­plaats:
Füssen
Land:
Füssen
Beroep:
erkend berg- en skigids
Favoriete klimplek:
Tann­heimer Berge, Wetterstein
Lokale berg:
Säuling
Lengte:
1,60 m
Gewicht:
60 kg

Luis Stitzinger,
Hoe ben je gaan berg­be­klimmen, en waarom heb je er uitein­delijk voor gekozen?

“Ik had eigenlijk geen andere keuze – ik ben opge­groeid in het Füssener Land aan de rand van de Ammergauer Alpen in Duitsland, mijn vader is berggids en mijn moeder is al net zo verslaafd aan de bergen. Wij als kinderen gingen al in onze vroegste jeugd altijd berg­be­klimmen, rots­klimmen of skiën in onze vrije tijd. Maar serieus, ik heb genoeg andere sporten geprobeerd en ik ben altijd terug­gekomen bij de bergsport. Niets geeft me zoveel als buiten zijn in de bergen en de natuur.”

Mt. Everest, Nepal, Tibet

Hoe overwin je bij het trainen je innerlijke luilak?

“Door het niet te zien als sleur maar als een beloning. Als ik na een dag achter mijn bureau 's middags een rondje mag gaan lopen, kijk ik daar al uren van tevoren naar uit. Natuurlijk moeten de rand­voor­waarden wel goed zijn. Als ik in plaats daarvan naar de sport­school zou moeten, zou dat eerder als een straf voelen. Je moet gewoon uitzoeken wat je motiveert. Voor mij is dat natuur, landschap en buiten zijn. Natuurlijk heb ik ook dagen waarop ik totaal geen zin heb om op wat voor manier dan ook te bewegen. Dan probeer ik mezelf op een andere manier te belonen als ik toch ben gaan trainen.”

Wat heb je tijdens je expe­dities altijd bij je? Waar zou je nooit zonder kunnen?

“Ik heb altijd ”leesstof" nodig tijdens een tocht. Het helpt me om uit te schakelen en mijn gedachten te verzetten. Bergon­der­werpen zijn dan taboe; ik zou op een expeditie nooit een boek over berg­be­klimmers kunnen lezen. Romans, thrillers of verhalen die me meenemen naar een andere wereld waarin er geen lawines, vallende stenen of glet­sjer­spleten zijn, helpen me om mijn mentale balans te bewaren."

Waar ben je vooral dankbaar voor?

“Voor mijn ouders, mijn familie, die nooit hebben geprobeerd me te veranderen. En voor het feit dat ik mijn vrouw Alix heb leren kennen. Zonder haar zou alles maar half zo leuk zijn.”

In hoeverre kun je meer van het leven genieten dan anderen?

“Op een gegeven moment durfde ik mijn leven in eigen hand te nemen en heb ik me niet meer gericht op wat verant­woor­delijk of consequent was of het meeste toekomst­per­spectief leek te bieden. Dat is nog niet zo heel lang geleden. Sindsdien is me duidelijk geworden dat ik voor die tijd heel veel energie gebruikte voor dingen die ik helemaal niet nodig heb om te leven.”

Mijn schoenen voor…

Expe­dities & tochten